mr. Nancy Dekens

Mobiel: 06 213 977 93 E-mail: dekens@dekenspijnenburg.nl

Designer drugs en strafrechtelijke vervolging 3-MMC

door

Designer drugs en strafrechtelijke vervolging 3-MMC

Ongeveer een half jaar geleden is Simon (niet zijn echte naam) in zijn bedrijfsloods aangehouden op verdenking van drugshandel, drugsbezit en witwassen.

Handel in Research Chemicals

Simon verkoopt bedrijfsmatig zogenaamde research chemicals, ook wel designerdrugs genoemd. Hij verkoopt uitsluitend middelen die niet strafbaar zijn gesteld op grond van de Opiumwet. Hij heeft absoluut niet de intentie om illegale handel te drijven. En zegt dat ook direct tegen de politie. Hij is zich van geen strafrechtelijk kwaad bewust.

Zijn loods wordt helemaal overhoop gehaald door de politie. Zijn volledige handelsvoorraad wordt meegenomen, net als zijn gegevensdragers (telefoons, laptop, etc.) en niet te vergeten zijn auto’s, waaronder een jaloersmakend mooie sportwagen.

Men wil ook bij hem thuis zoeken. Simon werkt mee en geeft zijn sleutels af. Hij heeft namelijk niets te verbergen.

Als ik hem een paar uur later ontmoet in het cellencomplex van het politiebureau is hij redelijk in shock van zijn arrestatie en het feit dat hij niet zomaar weg kan.

Handel in hard drugs en witwassen

De verdenking is zwaar aangezet. Het gaat niet om de handel in die designer drugs, maar om handel in hard drugs op grond van de Opiumwet. Heroïne, cocaïne, dat soort drugs.

Simon overtuigt mij ervan dat hij daar echt niets mee te maken heeft en zich daar heel bewust vandaan blijft. Hij wil zijn brood verdienen met dat wat wettelijk niet verboden is. Die boterham kan hij van die legale handel dik beleggen.

De verklaring die Simon vervolgens aflegt, leidt er tot mijn grote ergernis niet meteen toe dat hij dezelfde dag naar huis mag. Simon moet overnachten in de cel.

Sepot

De volgende ochtend wordt hij opnieuw verhoord. Dan blijkt dat de witwasverdenking al is geseponeerd. Na het tweede verhoor mag hij naar huis. Hij krijgt zijn gegevensdragers en administratie én sportwagen direct terug. Alleen zijn handelsvoorraad krijgt hij niet mee. Het NFI moet onderzoeken of het echt geen cocaïne is. Simon blijft volhouden dat het uitsluitend om designer drugs gaat, en dat alles conform de etikettering is die op de verpakking staat.

Het gaat in zijn geval onder andere om 4-CMC en 3-MMC.

Politie vernielt ruit met breekijzer

Als Simon thuis komt, treft hij tot zijn verbijstering een gebroken raam aan en een grote rotzooi op zijn terras. De politie heeft de huissleutels van Simon kennelijk niet gebruikt. Simon blijkt zijn woning te hebben beveiligd met camerabeelden. Uit die beelden blijkt dat de politie met een breekijzer het raam kapot heeft geslagen en zo naar binnen is gegaan. Er is uit de woning alleen wat administratie meegenomen. Verder niets.

Tot dat moment was Simon met name verbijsterd over wat hem was overkomen. Na het aantreffen van de onnodige ravage thuis, wordt hij ook boos. De schade is ruim € 2.000,00.

Ik meld me daarop bij de officier van justitie, met deze schade. En ook met de vraag wanneer de voorraad terug kan worden gegeven aan cliënt.

De officier laat mij weten dat wanneer duidelijk is dat het geen verdovende middelen op grond van de Opiumwet betreft, alles retour kan.

Strafbaar stellen designer drug 3-MMC & Opiumwet

De overheid is op dat moment al druk doende het gebruik van designer drugs aan banden te leggen. Er zijn alarmerende signalen bekend geworden dat het gebruik van met name 3-MMC flink verslavend kan zijn met grote gevolgen voor de gezondheid van gebruikers kan hebben.

Het duurt lang voordat ik uiteindelijk van de officier te horen krijg dat Simon alle voorraad terug kan krijgen, behalve de 3-MMC.

De officier van justitie is het met mij eens dat 3-MMC op dat moment niet onder de Opiumwet valt. Maar op grond van overtreding van de Warenwet meent hij Simon met succes te kunnen vervolgen. Hij stelt voor van strafvervolging af te zien, wanneer Simon afstand doet van de 3-MMC, zodat deze hoeveelheid de markt niet meer bereikt. De boodschap is ook dat wanneer Simon hier niet mee instemt, hij wellicht wordt vrijgesproken, maar dat 3-MMC wanneer die vrijspraak er dan is, wel strafbaar is op grond van de Opiumwet, zodat Simon dan die voorraad 3-MMC nog steeds niet terug krijgt.

Onrechtvaardig

Simon ervaart dit als groot onrecht. Een begrijpelijk gevoel. Na een kosten- batenanalyse te hebben gemaakt, besluit hij desondanks in te stemmen met dit sepot. Hij krijgt daarop de andere voorraad terug. En de politie vergoedt de schade die is veroorzaakt aan zijn woning. Een excuus voor het nodeloze gebruik van het breekijzer heeft Simon tot op de dag van vandaag niet gehad. Zo gaat dat bij de politie…

Intussen zijn een aantal stoffen waaronder 3-MMC op lijst II van de Opiumwet geplaatst. Het is nu strafbaar om hierin te handelen, het middel te produceren, het te vervoeren, het in te voeren, het aanwezig te hebben, etc. Dit besluit is op 25 oktober 2021 in werking getreden.

Indien u designer drugs produceert, verkoopt, vervoert, etc., doet u er verstandig aan dit besluit er op na te lezen.

U kunt het besluit vinden op www.overheid.nl bij de officiële bekendmakingen, met de citeertitel Staatsblad. 2021 504.

Creativiteit producenten designer drugs

De vraag is welk doel deze strafbaarstelling dient. Het gebruik van designer drugs zal er mijns inziens niet minder om worden. Producenten van designer drugs zijn creatief. Er worden simpelweg andere producten ontwikkeld die qua samenstelling niet strafbaar zijn op grond van de Opiumwet, en die de werking van 3-MMC evenaren. Een dergelijk product bestaat al. Deze recente strafbaarstelling is niet meer dan symboolpolitiek als u het mij vraagt.

Vervolging op grond van de Warenwet, of een gemeentelijke APV, zijn de resterende opties voor die middelen. Dat leveren geen misdrijven op zoals vervolging op grond van de Opiumwet wel doet, maar slechts overtredingen.

Vooralsnog zijn de makers van 3-MMC de Nederlandse wetgever met andere woorden te slim af.

Overkoepelende strafbaarstelling groepstoffen

Intussen wordt er bij het departement van Veiligheid en Justitie naarstig gewerkt aan een overkoepelende strafbaarstelling van stoffen met 3-MMC achtige werking. Die strafbaarstelling zal er op enig moment wel komen. (Zie https://www.parool.nl/a-b154b55f en https://wetgevingskalender.overheid.nl/regeling/WGK010215.)

Wanneer er een overkoepelende strafbaarstelling volgt voor 3-MMC achtige stoffen, zullen de ontwikkelaars van designer drugs vast ook een ontsnapping aan strafbaarheid op grond van de Opiumwet weten te vinden. Het brengt mij tot de gedachte dat je als overheid de samenleving niet overal tegen moet willen beschermen. De vraag is ook of dat wenselijk is. Mensen moeten zelf keuzes kunnen maken in wat ze wel en niet tot zich nemen. En daarin eigen verantwoordelijkheid nemen. Net als bij roken, net als bij – overmatig – drinken. De schadelijk voor de gezondheid daarvan is mondiaal geen geheim. Verboden is het, mits je boven de 18 jaar oud bent, niet.

Indien u zich bezig houdt met handel in designer drugs en zich afvraagt of u daardoor wel of niet strafbaar handelt, kunt u contact opnemen met een van onze advocaten voor advies.

Als je deze blog interessant vindt volg mr. Nancy Dekens dan op haar facebookpagina Strafrechtadvocaat Nancy Dekens voor meer #dagelijksepraktijkbeslommeringen.

Welke strafrechtadvocaat in Amsterdam kies ik voor mijn strafzaak?

door

Welke strafrechtadvocaat in Amsterdam kies ik voor mijn strafzaak?

Aan keuze geen gebrek. De inkopper op deze vraag is vanzelfsprekend dat u gewoon moet kiezen voor ons kantoor: Dekens Pijnenburg Strafrechtadvocaten. Wij vinden dat wij de beste strafrechtadvocaten zijn in Amsterdam en omstreken. Niet onbescheiden gesteld: wij zijn topadvocaten 😊. U hoeft niet verder te zoeken. U bent bij Dekens Pijnenburg aan het juiste adres. Wij loodsen u door uw strafproces, of dat van uw naasten.

Omdat deze inkopper wat kort door de bocht is, hieronder een eerlijke omschrijving over wie wij zijn, wat voor (straf)zaken wij vooral doen, wat u van ons kunt verwachten, en wat niet. Zodat u vervolgens wel of niet kunt kiezen voor een verdediging door Dekens Pijnenburg Strafrechtadvocaten.

Het belangrijkste voor u als verdachte, familielid, of partner van een verdachte is dat u zich prettig voelt bij de advocaat die de zaak in behandeling neemt. Er moet vertrouwen zijn dat de strafzaak in goede handen is bij de advocaat. Ook als het even tegen zit. U en uw naasten moeten erop vertrouwen dat de advocaat, en het advocatenkantoor waar de advocaat aan verbonden is, zich voor uw zaak tot het uiterste inspant. Ook bij tegenslag.

Tegenslag zal er best wel eens zijn. Strafrechtadvocaten roeien doorgaans tegen de stroom in. Als u de media een beetje volgt, zal dat u niet ontgaan.

U moet er dus op willen en kunnen vertrouwen dat uw advocaat zich altijd naar beste kunnen tracht te helpen. Ook als het even tegenzit. Of als uw advocaat niet elke keer dat u belt zelf bereikbaar is.

Het opbouwen van een vertrouwensrelatie met uw advocaat is essentieel. Dat vertrouwen moet er zijn. Daarin moet worden geïnvesteerd. Dat kost afhankelijk van de zaak, van uw persoon, tijd. Die tijd maken wij vrij. Daarin investeren we.

Echter, voordat er kan worden gewerkt aan het bouwen van dat wederzijds vertrouwen, zijn er andere vragen waar u over moet nadenken, voordat u een strafrechtadvocaat kiest. En voordat u voor een strafrechtadvocaat van ons kantoor kiest.

Wat vindt u belangrijk?

1. Bereikbaarheid van het kantoor

Ons kantoor is gevestigd in het centrum van Amsterdam. Om de hoek bij de Nederlandse Bank. Aan Weteringschans 108A. Ons kantoor is goed bereikbaar met het openbaar vervoer. De tramhalte is bijna voor de deur. Met de auto is ons kantoor ook goed bereikbaar. U kunt in de nabije omgeving betaald parkeren.

2. Bereikbaarheid van de advocaten

Zoekt u een advocaat die altijd bereikbaar is, of bent u tevreden met een advocaat die niet altijd zelf bereikbaar is, maar wel een secretaresse heeft die overdag bereikbaar is? Of een juridisch medewerker die bereikbaar is als vraagbak. En die u kan vertellen wat de stand van zaken in uw dossier is, ook als uw advocaat zelf even niet beschikbaar is?

Wij zijn vaak op zitting, in gevangenissen, of telefonisch in gesprek. Wij zijn zelf met andere woorden niet altijd telefonisch bereikbaar. Ons kantoor heeft goede ondersteuning, waar u tijdens kantoortijden terecht kunt met al uw vragen. Als het dringend is, zal onze secretaresse of onze juridisch medewerker uw advocaat trachten te bereiken, dan wel zelf voor u aan de slag gaan. Als dat nodig is en als dat kan.

Daarnaast zijn de advocaten zelf op hun mobiele nummers per what’s app in te schakelen. Of per mail. Wij reageren altijd zo snel al mogelijk. Meestal nog dezelfde dag. En bij acute situaties zult u direct, door uw eigen advocaat of een van de beschikbare andere advocaten worden geholpen.

In beginsel krijgt u dus binnen 24 uur een reactie op uw bericht. Indien u niet dezelfde dag reactie ontvangt op een mail, app of telefoontje, bel, mail of app dan gerust nogmaals. Dat vinden wij niet erg.

3. Verdeling van beschikbare tijd – inhoud van de zaak

Wilt u een advocaat die hard werkt aan uw strafzaak en de beschikbare tijd aan de inhoud van uw zaak besteed? Of wilt u een advocaat die voor alles wat u op uw hart heeft beschikbaar is? Dat noemen wij “randzaken”.

U moet zich afvragen of u uw advocaat voor allerlei randzaken wilt inschakelen. Of dat u bereid bent en in staat bent sommige geschillen waar u tegen aanloopt, bijvoorbeeld in de gevangenis, zelf op te lossen? Of, bent u bereid om bepaalde kwesties, waarvan u vindt dat daar iets mee moet worden gedaan, maar waar uw advocaat de prioriteit niet aan geeft, te laten rusten, tot uw advocaat het tijd vindt te handelen?

4. Verdeling van beschikbare tijd – randzaken

Voorbeelden van randzaken zijn:

Klachten bij de commissie van toezicht, waarbij geen disciplinaire straf is opgelegd. Uw bezoek is bijvoorbeeld een keer misgelopen. Of u wilt bezoek zonder toezicht, maar de PI werkt daar nog niet aan mee. Dit soort kwesties zijn tijdrovend.

Of goederen die in beslag zijn genomen en die u niet echt nodig heeft, maar ook niet meteen terug krijgt. Beslagkwesties zijn altijd gedoe. En heel tijdrovend. Dat moet u zich realiseren als u de advocaat daar terwijl uw strafzaak loopt mee aan de slag zet, terwijl het op dat moment misschien niet echt nodig is.

Maar ook moet u hierbij denken aan de deur die de politie heeft ingetrapt voorafgaand aan uw aanhouding. En de kosten van de reparatie van de deur, waarvan u vindt dat de politie die moet dragen.

Afhankelijk van de drukte in de praktijken van de advocaten is er wel of geen tijd voor dit soort randzaken. Informeer daar naar als u die randzaken belangrijk vindt. Voordat u een keuze maakt voor een bepaald advocatenkantoor, voor een bepaalde advocaat. En als er allerlei kwesties zijn die niet zelf wilt of kunt oplossen. Dat laatste is namelijk wel wat wij u vragen te doen. Zodat er meer tijd beschikbaar is om inhoudelijk aan uw strafzaak te werken.

5. Bezoek in gevangenis

Als u vast zit, hoeveel bezoek wilt u dan hebben? Wij hanteren als richtlijn dat we de gedetineerde cliënten gemiddeld genomen eens per vier weken bezoeken. Als het nodig is, wordt u natuurlijk vaker bezocht. U moet dan denken aan beperkingen. Dan wordt u in principe elke week door uw advocaat bezocht. Of als er belangrijke ontwikkelingen zijn in uw zaak. Zoals nieuwe stukken. Waar inhoudelijk over gesproken moet worden. Of als een regiezitting eraan zit te komen. Welke getuigen moeten worden gehoord? Of juist niet. Als dat soort elementen spelen, kan het zo zijn dat uw advocaat u vaker bezoekt. Omdat u die stukken ook moet ontvangen. En omdat uw advocaat de inhoud met u wil bespreken.

Als de zaak stil ligt en er verandert even niets, kan het ook wel zo zijn dat het wat langer duurt voordat u uw advocaat ziet. Zeker als uw advocaat geen anderen cliënt vast heeft zitten in de PI waar u in verblijft.

6. Afspraken op kantoor

Als u niet in de gevangenis zit, komt u bij ons langs op kantoor. Op ons kantoor wordt uw zaak besproken. Indien de zaak het vergt dat er contact is, neemt uw advocaat dat initiatief. Indien u niets hoort van uw advocaat, gebeurt er in principe niets in uw zaak.

Als u zelf behoefte heeft aan contact, of als u het te lang vindt duren voordat u iets hoort, moet u zelf bij ons, of bij onze secretaresse of juridisch medewerker aan de bel trekken.

We zijn natuurlijk bereikbaar, telefonisch, per brief. Langskomen op kantoor kan ook. Dat moet u alleen niet doen zonder afspraak. De kans dat de advocaat er niet is, of op dat moment geen tijd heeft om rustig met u in gesprek te gaan, is in de hectiek van de strafpraktijk vrij groot.

7. Contact met familie

Tot slot: als u in de gevangenis zit, en uw familie heeft behoefte aan contact met uw advocaat, kan dat. We begrijpen dat uw familie er behoefte aan heeft om te horen hoe het met u gaat. En hoe het met uw strafproces staat.

We zullen dus ten alle tijden contact onderhouden met uw partner, of als u minderjarig bent, met uw ouder(s), over hoe het met u gaat. Indien er toestemming is om over de inhoud van uw zaak en verdenking te praten, doen wij dat ook. Maar nooit zonder voorafgaande en schriftelijke toestemming om dat te doen.

8. Welke strafrechtadvocaten in Amsterdam hanteren een persoonlijke aanpak?

Als u cliënt wordt bij ons kantoor, kunt u ervan uit gaan dat onze advocaten bezoeken u persoonlijk bezoeken en zelf uw dossier behandelen.

Het is bij ons niet zo dat u standaard door kantoorgenoten die toevallig naar het huis van bewaring afreizen waar u ook zit, wordt bezocht en gesproken over de stand van zaken in uw zaak. Of dat uw zaak wordt bepleit op zitting door de willekeurige advocaat van het kantoor die die dag al naar de rechtbank moet voor een zaak waar ook uw zaak dient.

Wij kiezen voor een persoonlijke benadering, voor een persoonlijke aanpak. Zowel in het contact als in de werkzaamheden die voor u moeten worden verricht in uw strafzaak.

Wij behandelen strafzaken in heel Nederland, bij elk gerecht. Af en toe verlenen wij ook bijstand aan Nederlandse verdachten, cliënten van ons kantoor, die worden berecht in het buitenland. Dat moet dan in samenspraak met de buitenlandse advocaat. Zelfstandig kunnen wij niet als advocaat optreden in het buitenland.

9. Welke strafrechtadvocaten in Amsterdam kan ik direct bellen voor juridisch advies?

U kunt ons kantoor altijd bellen als u nog geen cliënt bent. Als u een juridische vraag heeft, of een oproep voor een verhoor of een zitting heeft ontvangen, of als u vermoedt dat de politie u zoekt.

Indien u belt met een vraag die binnen ons vakgebied ligt, zal onze secretaresse of onze juridisch medewerker u met de advocaat die bereikbaar is doorverbinden. Die advocaat zal u te woord staan en u mogelijk direct op weg kunnen helpen. Of er volgt een afspraak op ons kantoor. Dit kennismakingsgesprek wordt doorgaans niet bij u in rekening gebracht.

10. Bij welke strafrechtadvocaten in Amsterdam krijg ik een gratis eerste gesprek?

Het is goed mogelijk, als u contact met ons kantoor heeft opgenomen met een juridisch dilemma, of een mogelijk probleem met de politie of justitie, u wordt uitgenodigd voor een eerste gesprek op ons kantoor.

Telefonisch zullen wij nooit specifieke ins en outs met u bespreken. Wij gaan er namelijk van uit dat er altijd kan worden afgeluisterd. Vertrouwelijke zaken bespreken we daarom nooit over de telefoon.

Dat eerste gesprek is gratis. In dat gesprek worden vervolgens afspraken gemaakt op basis waarvan de advocaat voor u aan het werk zal gaan. Mits u besluit met een van ons in zee te willen gaan, natuurlijk.

11. Onderlinge samenwerking

Wanneer uw eigen advocaat u niet zelf kan bijstaan bij een verhoor, of een zitting, omdat die advocaat al een andere zitting of iets dergelijks heeft, dan kunt u worden bijgestaan door een andere advocaat van ons kantoor. Dat gaat altijd in overleg met u. De advocaat die u helpt, zal dat vervolgens zelf met u voorbereiden.

Indien sprake is van een zgn. megastrafzaak, zullen wij wel altijd met elkaar overleggen over de juiste strategie. En indien nodig, voeren wij met twee advocaten de verdediging.

12. Uw dossier

U krijgt in beginsel, zeker als u gedetineerd bent, een kopie van uw dossier. Zodat u zelf kunt lezen waarvan u wordt verdacht. Ook als het veel is. Dan maakt ons kopieerapparaat overuren. Het zij zo.

Indien u in voorlopige hechtenis verblijft en u verdachte bent in een omvangrijke zaak, kan het dossier op een usb stick worden aangeleverd door het OM – die mogelijkheden worden op het moment steeds uitgebreider – regelen we dat ook.

13. Media

Onze advocaten schuwen de media niet. Als het uw zaak dient, zullen wij mogelijk dat contact zelf leggen. Als wij worden benaderd staan wij de journalisten die ons benaderen te woord. Mits dat in uw belang is.

14. Specifieke specialisaties van de advocaten werkzaam bij Dekens Pijnenburg Strafrechtadvocaten

Mr. Maarten Pijnenburg behandelt naast strafzaken ook overleveringszaken. Hij heeft ook een breed netwerk van advocaten in het buitenland. Mr. Pijnenburg spreekt Spaans.

Mr. Nancy Dekens behandelt naast strafzaken ook gedwongen opnames op grond van de WVGGZ.

Mr. Justin Kötter behandelt naast commune strafzaken ook cassatiezaken in strafzaken. Daarnaast behandelt hij ook familierechtzaken. Mr. Kötter spreekt Duits.

Voor al onze advocaten geldt dat wij vooral strafzaken behandelen.

15. Gefinancierde rechtsbijstand versus betalende bijstand

In beginsel geldt dat indien u gedetineerd zit en voor een lopende strafzaak wordt vervolgd, wij u op basis van door de overheid gefinancierde rechtsbijstand kunnen bijstaan.

Indien u niet gedetineerd bent bespreken wij voordat wij uw zaak in behandeling nemen, of de rechtsbijstand op basis van door de overheid gefinancierde rechtsbijstand plaatsvindt of dat dat op basis van een vooraf afgesproken uurtarief met inbegrip van betaling van een voorschot zal zijn. Dat is afhankelijk van de zaak en van uw financiële situatie.

Familiezaken worden uitsluitend op betalende basis verricht.

Bescherm de getuige & het eerlijke proces!

door

Bescherm de getuige & het eerlijke proces!

Het is goed om de veiligheid van een getuige te beschermen, maar mensen met bivakmutsen zijn niet alleen een kwelling voor winkeliers, maar ook voor advocaten die hun cliënten willen verdedigen.

Productie MDMA

Dex (*naam gefingeerd) wordt verdacht van het produceren van MDMA. Het lab waar hij betrokken zou zijn wordt in de maand februari ontmanteld. Het OM vermoedt dat het lab een jaar gedraaid heeft. In een loods. Aan de verdenking is een flinke ontnemingsvordering gekoppeld van ruim vijf ton.

Gluren

Agent X is een maand voor de ontmanteling op het terrein geweest en heeft stiekem door de ramen in de loods gegluurd. Hij heeft door die ramen van alles gezien, maar geen spullen die duiden op MDMA productie. Om die reden moet agent X door de onderzoeksrechter gehoord worden als getuige.

Getuigenverhoor

Dat verhoor zou afgelopen maandag plaatsvinden. In de beslotenheid van het kabinet van de rechter commissaris. Dat betekent: geen publiek, geen verdachte. Uitsluitend in aanwezigheid van procesdeelnemers: de officier van justitie, de rechter, de griffier en drie advocaten. Te weten ik en twee advocaten van medeverdachten. De naam van de agent blijkt niet uit het dossier. Wel een nummer. Dat is niet ongebruikelijk. De agent is op nummer opgegeven als getuige, en op die basis toegewezen. Zijn naam zal mij zogezegd ook worst wezen. Ik wil weten wat hij op dat terrein heeft gedaan, waar hij is geweest, wanneer, hoe lang, en waar hij allemaal heeft gekeken. Dat wat hij heeft gezien, of beter gezegd niet heeft gezien, maakt nog al uit voor het verwijt dat Dex wordt gemaakt en in hoeverre dat kan worden bewezen.

Afschermen

Donderdagmiddag kreeg ik bericht van de onderzoeksrechter dat de officier een vordering had ingediend om deze agent beperkt anoniem te horen, oftewel: het controleren van zijn identiteit gebeurt buiten aanwezigheid van de advocaten. Omdat zijn (of haar) werk dat vergt. De officier heeft ook gevraagd om maatregelen te treffen zodat de identiteit van de agent verborgen blijft. Er is verzocht een scherm te plaatsen, zodat de getuige voor de advocaten in het geheel niet zichtbaar is.

Bivakmuts

De rechter heeft dit verzoek goedgekeurd. Er wordt alleen geen scherm geplaatst. De agent moet tijdens het verhoor een bivakmuts op.

Gezichtsuitdrukking

Voor de verdediging, voor advocaten, is het erg belangrijk om een gezicht, een gezichtsuitdrukking, de mimiek, etc. te kunnen zien als een getuige wordt gehoord. Je toetst namelijk niet alleen dat wat al is opgeschreven in het dossier tijdens het verhoor. Je probeert ook de betrouwbaarheid van de inhoud van de verklaring, en de persoon helder te krijgen. Effectief ondervragingsrecht Je moet een getuige, ook een agent, effectief kunnen ondervragen. Dat is vastgelegd in internationale verdragen (het EVRM), in allerlei rechtspraak. Dat hoort bij een eerlijke procesvoering. Door een getuige een bivakmuts te laten dragen tijdens het verhoor, wordt die effectieve ondervraging flink beperkt. Daar is in deze situatie wat mij betreft geen aanleiding voor, noch noodzaak toe.

Grimeren

Daarom vraag ik de rechter het verhoor uit te stellen zodat kan worden gezocht naar een invulling van dit verhoor dat dit belangrijke verdedigingsrecht minder ingrijpend beperkt. Ik stel grime voor en een pruik. Wat niet ongebruikelijk is. Een bivakmuts is dat wel. De rechter commissaris is niet bereid het verhoor uit te stellen. Het standpunt van de rechter is dat de ogen en lippen zichtbaar zijn, net als het postuur. En de stem wordt niet vervormd. Ik kondig aan – het is inmiddels vrijdagavond – juridische consequenties te verbinden als deze belangrijke getuige met bivakmuts op wordt gehoord. Maandagochtend. De advocaten worden de kamer van de rechter binnengelaten. De rechter en de officier zitten al klaar. De rechter wil de mailwisseling bespreken alvorens we het verhoor in gaan. Op mijn vraag hoe de agent wordt gehoord, luidt het antwoord: met bivakmuts. Zucht.

Wraking

Waarom moet de agent perse een bivakmuts op tijdens het verhoor? Zeker nu de verdediging gemotiveerd laat blijken waarom daar bezwaar tegen is. Het niet zoeken naar een andere oplossing, die voor alle partijen – zijnde drie advocaten – past, geeft geen blijk van inzicht voor reële verdedigingsbelangen. De rechter heeft in mijn ogen de schijn van partijdigheid over zich afgeroepen. Dan resteert wraken. Dat is precies wat ik heb gedaan. Ik wraak niet vaak. Ik wraak niet graag. Rechters doen net als ik hun werk. Ik ben per definitie partijdig. Rechters uit hoofde van hun werk, hun ambt, niet.

Halsstarrig

Maar deze halsstarrigheid begrijp ik niet. Zelfs kroongetuigen dragen geen bivakmuts. Zij zitten in een soort hok, zijn niet zichtbaar voor publiek, maar wel voor procespartijen. Gegrimeerd, en hun stem wordt doorgaans vervormd.

Op scherp

De laatste maanden, na de moord op Peter R. de Vries, is er veel geschreven door collega’s in de strafrechtadvocatuur. Door misdaadjournalisten. Door wetenschappers. Over het verharden van het strafrechtelijke klimaat. In de rechtszaal, buiten de rechtszaal. Door de verharding van de criminaliteit. De rechtsstaat is in gevaar. Allemaal grote woorden. Ik ben niet zo van al die superlatieven. Maar ik ondervind in mijn praktijk ook dat de omstandigheden waaronder wij werken is verhard. Door te wraken zet ik de boel ook op scherp. Maar als ik dat niet zou hebben gedaan, zou ik de belangen van mijn klant in zijn zaak niet goed dienen. Meegaan in deze opmerkelijke verhoorsituatie, schept bovendien mogelijk een precedent voor andere rechters. Ik wil voorkomen dat het horen van agenten met bivakmutsen op in de nabije toekomst de norm wordt. Aan die glijdende schaal wil ik niet in de basis staan…

Wrakingskamer

De wrakingskamer gaat dit verzoek behandelen. Een datum is nog niet bekend. Het laatste woord is er nog niet over gezegd. Tot die tijd ligt de zaak stil. De agent is niet gehoord. Wordt vervolgd.

Als je deze blog interessant vindt volg mr. Nancy Dekens dan op haar facebookpagina Strafrechtadvocaat Nancy Dekens voor meer #dagelijksepraktijkbeslommeringen.

Elektronische Detentie & vrijheidsbeperking

door

Elektronische Detentie & vrijheidsbeperking

Als je als voorlopig gehechte verdachte op vrije voeten kunt komen door een zgn. enkelband te laten aansluiten, prijs je je doorgaans heel gelukkig dat je naar buiten mag. Weg uit de bajes. Jij blij, je achterban blij. Vrijheid. Die vrijheid wordt echter flink beperkt door die enkelband. Je zit er letterlijk aan vast. Die enkelbanden zijn best groot en zitten strak om je enkel. Dat is geen prettig gevoel. Maar dat went, heb ik me laten vertellen. De voordelen van vrij zijn wegen in het begin ruimschoots op tegen de nadelen van het vastzitten.

Enkelband

Die enkelband wordt voor je de gevangenis verlaat om je enkel gedaan. Je wordt zogezegd “aangesloten”. Die band registreert precies waar je bent door de ingebouwde gps tracker. Je moet binnen afgesproken tijden thuis zijn. Dat wordt gecontroleerd, door die gps tracker. En door de reclassering. En je moet ervoor zorgen dat de batterij van die enkelband voortdurend voldoende opgeladen blijft. Als die batterij dreigt leeg te raken, gaat het ding piepen. En krijgt de reclassering daar een melding van. Je moet dan een soort mobiele oplader – die je dus steeds bij je moet dragen, opgeladen en wel – op die enkelband schuiven. Als die enkelband niet wordt opgeladen, maar leger raakt, krijgt de meldkamer van de politie bericht. En kan er zomaar politie voor je deur staan. Dat kan in je omgeving tot behoorlijk wat gefronste wenkbrauwen leiden.

Natuurlijk neem je dat in het begin voor lief, want het is beter dan de gevangenis. Maar je kunt het punt bereiken dat je het zat bent met die enkelband. Om wat voor reden dan ook.

Ik heb de afgelopen jaren best wat cliënten in afwachting van de inhoudelijke behandeling van de strafzaak vrij gekregen met zo een enkelband. Als het een poosje goed bleef gaan, vond de reclassering dat die enkelband mocht worden verwijderd. Als het openbaar ministerie het daarmee eens was, ging de band eraf.

Vaak hoorde ik niets meer over die enkelband. Die was er doorgaans na een aantal maanden wel vanaf. En zat ik op een inhoudelijke zitting, met een klant zonder band.

Schorsing voorarrest met enkelband

Voor Guus (gefingeerde naam) liep het anders. Anderhalf jaar geleden kreeg ik hem uit de voorlopige geschorst, onder een flink voorwaardenpakket. Onder andere die enkelband, met gps tracker, een locatiegebod, een gebiedsverbod, alcoholcontroles, drugscontroles, verplichte gesprekken met de reclassering en een verplicht behandeltraject. Guus was blij dat hij onder die voorwaarden vrij kon komen. Zijn gezin had hem dringend nodig, om te voorzien in het levensonderhoud.

Ik vond het een flink voorwaardenpakket, maar tot mijn verrassing hield Guus dat goed vol.

De strafzaak diende enkele maanden later. De verdenkingen waren best ernstig. Voor een aantal feiten werd Guus vrijgesproken, maar niet voor alles. Hij hoefde niet terug naar de gevangenis. Wel kreeg hij bovenop de straf die hij al had uitgezeten, nog vijf maanden voorwaardelijke gevangenisstraf, met een proeftijd van drie jaar. Die voorwaardelijke gevangenisstraf werd gekoppeld aan het handhaven van de eerder opgelegde voorwaarden, waaronder het handhaven van die enkelband. Die mocht nog niet van de enkel van Guus af.

En voor de duidelijkheid: het dragen van een enkelband telt niet als straf.

Beperking bewegingsvrijheid & zelfstandigheid

Lange tijd hoorde ik niets van Guus. Tot hij mij een paar maanden geleden behoorlijk over zijn toeren belde en vertelde dat hij de enkelband nog steeds droeg en dat hij het niet meer trok. Hij vergat de band weleens op te laden en dat leidde tot gedoe met zijn reclasseringsmedewerker en ook met de politie. En hij voelde zich niet prettig bij opdrachtgevers met die – toch wel zichtbare – band onder zijn broek. Hij schaamde zich. En voelde zich een klein kind. Dat overal toestemming voor moest vragen aan zijn ouders.

Ik schrok toen ik hoorde dat Guus nog steeds vast zat aan de band. Dat dat zo lang zou kunnen duren, had ik niet verwacht.

Stel je voor dat je als volwassen kerel al ruim een jaar voor een gezinsuitje zoals het bezoeken van een pretpark, telkens van te voren toestemming moet vragen aan de reclassering, omdat je niet op de afgesproken tijd thuis dreigt te kunnen zijn. Spontane daguitjes zitten er met andere woorden niet in. En dat is maar één voorbeeld. Het lang dragen van zo een enkelband is een behoorlijke inbreuk op je privacy, je bewegingsvrijheid en je zelfstandigheid.

Guus voelde zich behoorlijk ellendig.

Liever terug naar de gevangenis

Guus wil liever 5 maanden gaan zitten, dan op deze manier door het leven. Dan maar zitten. Dan is hij niet alleen van die band af, maar ook van alle andere voorwaarden die gesteld werden aan die voorwaardelijke straf. Nu vond ik dit een wat fatalistische gedachte, maar wel een invoelbare. Het na al die tijd blijven handhaven van de enkelband, terwijl er intussen geen enkel incident heeft plaatsgevonden, staat niet meer in verhouding die vijf maanden voorwaardelijke gevangenisstraf.

Ik besluit de reclasseringsmedewerker te bellen om te overleggen. Deze man vindt het ook de hoogste tijd om de enkelband te laten verwijderen. Het langer laten zitten van die band werkt contraproductief in de begeleiding van Guus.

Het probleem is dat de officier van justitie niet meewerkt. Zij verzet zich na al die tijd nog steeds tegen het “loslaten” van cliënt. Terwijl hij niet is gerecidiveerd, en zijn strakke voorwaardenpakket niet heeft geschonden.

Starten procedure

Ik besluit een procedure te starten bij de rechtbank om de band eraf te krijgen. Ik ontvang een mooi reclasseringsrapport van de begeleider van Guus. Ik ben hoopvol gestemd.

Uit zijn dak

Helaas gaat Guus een paar dagen na het indienen van het verzoekschrift verbaal behoorlijk uit zijn dak bij de reclassering. De frustratie omtrent de beperkingen van die enkelband komt eruit. Die begeleider schrijft daarop een ander rapport: hij ziet verdere begeleiding niet meer zitten. De officier van justitie vraagt de rechtbank vervolgens om te beslissen dat Guus die vijf maanden gaat uitzitten. Omdat hij zich niet aan de voorwaarden uit het vonnis houdt.

Vanwege de vakantieperiode duurt het enkele maanden voordat de ingediende verzoeken door de rechtbank op zitting kunnen worden behandeld.

Guus laat de enkelband erom zitten, en houdt zich rustig. Hij recidiveert nog steeds niet en schendt evenmin andere afspraken.

Eigenzinnige rechter

Vorige week was de zitting. Guus was behoorlijk gespannen. Die vijf maanden wil hij toch liever niet zitten, maar de enkelband houden is ook geen optie. De rechter nam direct het voortouw en voelde cliënt stevig aan de tand. Over wat er nou allemaal aan de hand is. Ze laat Guus even uitrazen. Ik dacht “oi oi oi dit gaat helemaal de verkeerde kant op”… Maar de rechter zegt: “Ik denk erover om die enkelband er gedurende drie maanden af te laten halen. Als de angel eruit is, kunt u weer in gesprek met de reclassering. Als het allemaal goed gaat, beslissen ik op een volgende zitting of de band eraf blijft. Als ik u nu die vijf maanden laat uitzitten, schiet niemand daar wat mee op.”

De officier van justitie, de reclasseringswerker en ik, mogen op dit voorstel reageren. Gelukkig vindt de officier van justitie dit een redelijk voorstel. En ik natuurlijk ook. Maar eerlijk gezegd, zelfs als de officier zich had verzet, vermoed ik dat de rechter die band er evengoed af had laten halen.

Losgekoppeld

Guus is inmiddels losgekoppeld. Hij is een stuk rustiger door het terug krijgen van zijn zelfstandigheid. Het contact met de reclassering is hersteld.

Laten we hopen dat het zo blijft en dat hij definitief van die enkelband en alle daarmee gepaard gaande beperkingen af is.

Disproportie

Het klinkt heel fijn, elektronische detentie, maar het moet niet anderhalf jaar duren. Dat is echt te lang. Het kan je bewegingsvrijheid buiten de gevangenismuren langdurig meer beperken dat een korter verblijf binnen de muren van de gevangenis is. Hoewel ik er wel vanuit ga dat de situatie van Guus uitzonderlijk is, is het wel goed dit te realiseren.

Als je deze blog interessant vindt volg mr. Nancy Dekens dan op haar facebookpagina Strafrechtadvocaat Nancy Dekens voor meer #dagelijksepraktijkbeslommeringen.

Rechters met ballen.

door

Drank en drugs

Nieuwjaarsnacht 2016 is een nacht die mijn cliënte Leila niet snel zal vergeten. Ze is amper 20 jaar oud. Heeft al een peutertje, die ze in haar eentje opvoedt. Ze is jong. Het is feest. Ze is met vrienden. Er wordt gedronken, er wordt gebruikt. Het is gezellig. Tot de sfeer omslaat in ruzie. Niet met de vrienden daar. Maar wel met anderen. Per app. Per telefoon. Een van haar vriendinnen, Rikki, maakt ruzie met Pep. Leila vindt het nodig om zich erin te mengen. Het gaat er grof aan toe. Pep laat zich uitdagen die kant op te komen. Rikki en Leila gaan naar buiten. Met messen. Mick probeert de boel te sussen. Probeert messen af te pakken. Het lukt niet. Hij gaat mee de straat op.

Ruzie op straat met fatale afloop

Pep komt met twee vrienden. Ritchie en Appie. Het wordt ruzie op straat. In een woonwijk. Een nieuwjaar zou vrolijk moeten beginnen. Maar 2016 begint dramatisch in deze wijk. Voor deze groep mensen. Rikki jut de boel vooral op. Verbaal. Het wordt vechten. En er zijn messen in het spel. Pep en Appie raken gewond. Zij worden gestoken. Ritchie wordt ook gestoken. Hij overleeft het niet. Wat een tragedie. Voor Leila, Mick en Rikki begint het nieuwe jaar in de cel. Leila is zo verdwaast dat ze niet beseft dat Ritchie dood is. Dit is het begin van een eindeloos durende strafzaak, waarin het Amsterdamse gerechtshof deze week uitspraak heeft gedaan.

In de gevangenis

Ik sta Leila bij als de zaak hoger beroep gaat lopen. Zij zit dan al meer dan een jaar in de gevangenis. Zij heeft 4 jaar gevangenisstraf gekregen voor poging doodslag op Pep en Appie en openlijke geweldpleging op Ritchie en ook Pep en Appie. Mick zit ook vast. Hij heeft 10 jaar gevangenisstraf gekregen voor doodslag op Ritchie en openlijke geweldpleging. Rikki heeft 6 maanden gevangenisstraf gekregen voor openlijke geweldpleging. Het aanjagen en opjutten wordt haar verweten. Zij is kort nadat ze is opgepakt vrijgelaten. Iedereen in hoger beroep Leila, Mick en Rikki stellen alle drie hoger beroep in.

Bloed op straat

Mick heeft altijd ontkent Ritchie te hebben doodgestoken. Hij wil vrijspraak. Mick heeft steeds gezegd dat hij messen heeft afgepakt, van Leila. Daardoor is hij gewond geraakt en is er bloed van hem op straat aangetroffen en op het mes waarmee Ritchie is doodgestoken. Van Leila is geen bloed op straat aangetroffen. Ook niet op het moordwapen.

Geen medeplegen steken

Leila is niet vervolgd voor het toebrengen van de dodelijke messteek, evenmin voor het medeplegen daarvan. Het openbaar ministerie heeft dat niet aan haar ten laste gelegd. Noch aan Rikki. Leila kan in hoger beroep niet worden vervolgd voor het doodsteken van Ritchie.

Volwassen geworden na vonnis

Leila is in hoger beroep gekomen omdat zij de straf te hoog vind. Het duurt echter zo lang voordat de zaak op zitting komt, dat wanneer in het najaar van 2018 de zaak inhoudelijk wordt behandeld, Leila al voorwaardelijk vrij is. Ze heeft weer een huisje, de zorg voor haar zoontje en werkt. Zij wil de strafzaak dan laten rusten, en de gevolgen accepteren. Zij schaamt zich diep voor haar rol in de bewuste nacht. Omdat er eerder al een regiezitting is geweest, stemt het hof niet in met het “niet ontvankelijk verklaren van het hoger beroep wegens gebrek aan belang”. Het hof wil alle zaken bij elkaar houden en beoordelen.

Heropening onderzoek kerst 2018

Vlak voor kerst, in december 2018 zou de uitspraak zijn. Tot ieders verrassing heropent het hof het onderzoek en gelast allerlei nieuw forensisch sporenonderzoek. Naar DNA, naar kledingvezels, etc. Het duurt vervolgens tot juni van dit jaar voordat de zaak verder gaat.

Verrassing

Het hof komt deze week tot een verrassende uitkomst. Niet voor Leila. De feiten waarvoor zij is vervolgd, blijven bewezen, ook al ontkent Leila Appie en Pep te hebben gestoken. Haar straf is door de forse overschrijding van de redelijke termijn wel verlaagd: naar 3 jaar en 6 maanden. Niet dat ze daar wat aan heeft, want de eerder opgelegde straf heeft ze al achter de rug.

Vrijspraak

De grote verrassing is de vrijspraak van Mick voor de doodslag van Ritchie. Zijn straf van 10 jaar cel wordt ook 3 jaar en 6 maanden, net als bij Leila. Mick heeft altijd gezegd niet te hebben gestoken. Het hof redeneert dat uit het DNA op het steekwapen van Mick en zijn bloedspoor op straat, niet kan worden vastgesteld dat dit bloed van Mick op het mes is gekomen bij het doodsteken. De enige getuige die heeft gezegd dat hij Mick heeft zien steken is Pep. Hij is meerdere keren verhoord en zijn stelligheid dat hij Mick heeft zien steken wordt steeds minder overtuigend. Daarom spreekt het hof Mick vrij.

Onbevredigend voor nabestaanden

Deze uitspraak moet zeer onbevredigend zijn voor de nabestaanden van Ritchie. Degene die het heeft gedaan zit tussen de groep die terechtstaat. Maar het bewijs ontbreekt volgens de rechters. Het had ook heel anders kunnen aflopen. Er is een veelheid aan rechtspraak gepubliceerd waarin het bewijs wel wordt aangenomen, in min of meer vergelijkbare situaties. Dat maakt deze uitspraak interessant voor toekomstige zaken.

Rechters met lef

Maar bovenal getuigt deze uitspraak van lef. Dit is de kern van een onafhankelijke rechtsstaat. Dat rechters een uitspraak doen onafhankelijk van wat de goegemeente vindt. Tegen de stroom in. Als je een lange gevangenisstraf oplegt, moet je er als rechter van overtuigd zijn dat degene die die straf krijgt, die straf ook echt verdient. In deze zaak was die overtuiging er niet. In het huidige maatschappelijke debat waarin geroepen wordt om hogere straffen, die de laatste tijd ook veelvuldig worden geëist, is een uitspraak als deze een strohalm waar je je als burger, en dus niet alleen als verdachte, moet vastgrijpen. Zie ECLI:NL:GHAMS:2021:2123 & ECLI:NL:GHAMS:2021:2125 op www.rechtspraak.nl

Als je deze blog interessant vindt volg mr. Nancy Dekens dan op haar facebookpagina Strafrechtadvocaat Nancy Dekens voor meer #dagelijksepraktijkbeslommeringen.

Baby op komst & detentie aanstaande vader

door

Baby op komst & detentie aanstaande vader

Twee weken geleden is Dave voor het eerst vader geworden. Dat hij bij de geboorte van zijn dochter aanwezig kon zijn, heeft veel voeten in aarde gehad. Dave zat namelijk in de gevangenis. Hij is eerder dit jaar opgepakt op verdenking van betrokkenheid van een drugslaboratorium. Sindsdien verbleef hij in de bajes.

De vriendin van Dave vond het maar lastig te verteren dat hij mogelijk niet bij de bevalling aanwezig zou kunnen zijn. Ook cliënt zelf wilde er graag bij zijn. Door de spanningen bij de vriendin om het voortduren van de detentie van Dave, en haar vooruitzicht dat zij zonder Dave zou moeten bevallen, liep de zwangerschap wat complicaties op. Dat had ik zwart of wit van de huisarts.

Dus verzocht ik op de eerste inhoudelijke zitting, dat is na ongeveer drie maanden voorarrest, aan de rechtbank om de Reclassering de opdracht te geven om te onderzoeken onder welke voorwaarden Dave vrij zou kunnen komen, om bij de bevalling te kunnen zijn.

De officier van justitie, noch de rechtbank waren daarvoor te porren. De verdenking was daarvoor te ernstig. Dave bleef vast zitten.

Een gevangenisdirecteur kan een gedetineerde ook kortstondig verlof geven, bij bijzondere gebeurtenissen. Zoals een begrafenis of een bevalling. Dus vroeg ik zo een verlof aan. Ook dat lukte niet. Het werd Dave heel erg gegund om bij deze bijzondere gebeurtenis te zijn. Maar vanwege de lockdown door corona werden dit soort verloven niet verleend. Het advies was een reguliere schorsing te regelen bij de Rechtbank…

Zonder een positief rapport van de Reclassering Nederland waarin een schorsing wordt geadviseerd, krijg je iemand doorgaans niet vrij. De Reclassering is namelijk landelijk de instantie die toezicht houdt op de verdachte tijdens een schorsingsperiode. De Reclassering moet dat dus wel zien zitten. Als advocaat kan je de Reclassering geen opdracht geven een advies uit te brengen. Dat kan alleen het Openbaar Ministerie, of een gerecht doen. En in de zaak van Dave werd het geven van die opdracht niet nodig gevonden, vanwege de aard van de verdenking.

Dave begreep intussen dat de kans dat hij zijn eerste kind geboren zou zien worden bijzonder klein was geworden. De vriendin van Dave wilde zich daar echter bepaald niet bij neerleggen. Zij wilde echt alles proberen om Dave erbij te kunnen hebben.

Er bleek wat geld beschikbaar om een zogenaamd particulier reclasseringsadvies – op eigen kosten dus – op te laten stellen. Dit resulteerde in een rapport waarin werd geadviseerd tot schorsing over te gaan gedurende 3 weken, onder allerlei voorwaarden, waaronder een enkelband.

Met dit rapport ben ik terug gegaan naar de Rechtbank. Ik diende een schriftelijk schorsingsverzoek in, waarin ik opnieuw verzocht om de Reclassering Nederland een schorsingsrapport te laten uitbrengen, gelet op de inhoud van het rapport dat we zelf hadden laten opstellen.

Dit keer trof ik tot mijn verrassing de officier van justitie aan mijn zijde. De officier verzette zich niet meer tegen een tijdelijke schorsing, mits de Reclassering een schorsing zag zitten en het toezicht op het naleven van die voorwaarden gedurende die periode op zich zou willen nemen. Het zag er ineens heel anders uit. De kans dat Dave voor korte tijd naar huis kon begon toe te nemen.

De rechtbank gaf de Reclassering nu de benodigde opdracht wél.

De tijd begon intussen te dringen. De uitgerekende datum kwam in zicht. Ik heb er heel wat telefoontjes aan gewijd… waardoor het reclasseringsonderzoek gelukkig op tijd klaar was. De conclusie: schorsing was mogelijk en verantwoord.

Toen ging het snel. De rechtbank besloot Dave gedurende drie weken vrij te laten. Twee dagen later kwam Dave met een enkelband vrij.
Afgelopen week moest Dave zich melden op de rechtbank. Om terug te keren naar de gevangenis. Dave keerde terug als trotse vader van een mooi klein meisje.

Voor een advocaat is het natuurlijk mooi als je je zo inspant, en niet opgeeft, dat het ook loont. Anderzijds deed het mij ook weer eens beseffen dat het strafrechtelijke systeem oneerlijk in elkaar steekt. Dave kon de kosten van een extern advies betalen, waardoor het openbaar ministerie en de rechtbank alsnog besloten de reclassering aan het werk te zetten.

Veel van mijn klanten hebben dat geld simpelweg niet. En stuiten dan op een rechtbank en een openbaar ministerie die de deur dicht houden. Dat geldt niet alleen in deze specifieke situatie. Dat kan ook om andere onderzoeken gaan die in het kader van een verdediging nodig kan zijn. Denk bijvoorbeeld aan een nader sporenonderzoek op DNA, of een onderzoek naar de betrouwbaarheid van een aangever of een herkenning of identificatie. Als het Openbaar Ministerie en in het kielzog het gerecht waar de zaak dient, het niet nodig vinden om een door de verdediging gewenst onderzoek te laten plaatsvinden, sta je met lege handen als je klant het niet zelf kan betalen. Daar staat tegenover dat het Openbaar Ministerie zo goed als al het onderzoek kan laten doen, dat zij nodig vindt, ongeacht of het wat oplevert. Ongeacht de kosten. Dat is niet eerlijk. Dat is niet gelijkwaardig. Het zijn de riemen waar we in het strafrecht mee moeten roeien. Krijg je heel gespierde armen van.

Als je deze blog interessant vindt volg mr. Nancy Dekens dan op haar facebookpagina Strafrechtadvocaat Nancy Dekens voor meer #dagelijksepraktijkbeslommeringen.